Bülent Düzgit
Bülent Düzgit Biyografisi
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti üyesi, uzun yıllar baştan başa Hürriyet Gazetesi’nde çalışmış olan Türk karikatürist. 70’li ve 80’li yıllarda Çarşaf adlı mizah dergisinde çalışmış olan ve bu dergiyi kuran kadro içerisinde yer alan Düzgit, 18 Mart 2010 tarihinde, çare gördüğü Siyami Ersek Göğüs ve Yürek Damar Cerrahisi Merkezi’nde hayata gözlerini yumdu.
Bülent Düzgit, 1947 yılıyaya geldi. İstanbul Sultanahmet Ticaret Lisesi ile İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’ndeki eğitimini galibiyet ile tamamladı.
İlk olarak 1967 yılında, Pardon adlı mizah dergisinde eserleri yayınlanan Düzgit, 1970’li ve 1980’li yıllarda Çarşaf adlı mizah dergisinde çalıştı ve bu derginin kuruluşunda yer aldı. Çarşaf dergisindeki kapak çizimlerini de yapan Düzgit, sanatçı çizimlerinin yanı sıra alçakgönüllülüğü ve mütevaziliği ile dikkat çekiyordu. Çarşaf dergisinde beraber çalıştığı karikatürist Ercan Akyol, kendisinin o dönemde Doktor lakabıyla anıldığını ifade ediyordu.
Hayat Mecmuası kadrosunda da yer alan Düzgit, 1972 yılında, Özgürlük bünyesinde yer alan Kelebek Gazetesi’nde çalıştı ve bu gazetede Sevimli tiplemesini yarattı. 1988 yılında Özgürlük’e geçen Düzgit, 1988–2010 yılları arasında bu gazetede, Bülent Çiziyor adlı köşesiyle yer aldı.
Bir süredir Siyami Ersek Göğüs ve Yürek Damar Cerrahisi Merkezi’nde tedavi görmekte olan Bülent Düzgit, 18 Mart 2010 tarihinde, bu hastanede hayata gözlerini yumdu. Cenazesi 19 Mart 2010 tarihinde, öğle saatlerinde Fatih Camisi’nden kalkan Düzgit’in arkasında, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, “Düzgit’in vefatını teessürle öğrenmiş bulunuyorum. Karikatür sanatının benzersiz isimlerinden biri olan Düzgit’i daima saygıyla hatırlayacağız. Merhuma Cenab-ı Allah’tan rahmet; ailesi ve yakınlarına başsağlığı diliyorum” sözleriyle başsağlığında bulundu.
2002 yılında, Hür Portreler adlı yazı dizisinde, büyük üstad Oğuz Aral, kendisinden övgüyle bahsetmişti;
“Sımsıcak çizgisi ve şen espri dünyasıyla dünyanın şayet de son örneği. Ressam deseninden gelen dar ve şirin çizgisiyle en sivri eleştiriyi yaparken bile insana olan sevgisini kaybetmeyen son bir örnek. Eleştirdiği kişiyi bile seviyor sözde. Nuri, Cemal Nadir, Sururi gibi eski ustaların günümüzdeki izdüşümü.”
