Ebussuud Efendi

Ebussuud Efendi Biyografisi

Osmanlı Devlet Adamı, Şeyhülislam, kazasker, kadı, müderris

Ebussuud Efendi, 30 Aralık 1490 tarihinde Çorum, İskilip’e alt bir eski yerleşim yeri olan İmad (Direklibel)’da doğmuştur. Bütün adı Mehmed Ebussuud Efendi’dir. Mutasavvıf Muhyiddin Mehmed’in oğlu, anne göre da Ali Kuşçu‘nun torunudur.

Önce babasından, sonra Müeyyedzadearamanlı Seyyid Süleyman’dan ders aldı. II. Bayezid döneminde padişahın dikkatini çekerek “çelebi ulûfesi” denen 30 akçe ile taltif edilmiş, bilâhare Seyyidî Efendi’nin kızı ile evlenmiştir. 1516 yılında İnegöl İshak Paşa Medresesi’ne müderris olarak atandı. 1520 yılında bu görevinden alındı. Kısa vakit sonra Davud Paşa, 1522 yılında Mahmud Paşa, 1525 yılında Gebze, ertesi sene Bursa ve 1528 yılında da istanbul Fatih sahn-ı seman medreselerinin müderrisliklerine getirildi. 1533 yılında önce Bursa, sonra İstanbul kadısı oldu. 1537 yılında Kanuni Sultan Süleyman‘ın Korfu Seferi’nde Rumeli Kazaskerliği’ne getirilerek sekiz yıl bu makamda görev yapmıştır. 1545 yılında Fenarîzâde Muhyiddin Efendi’nin yerine Şeyhülislamlığa getirildi. Ölünceye dek tam 30 yıl bu makamda kalmıştır.

Fatih Sultan Mehmed döneminden (1432- 1481) sonra doğan 1490-1574 yılları aralarında yaşamış Ebussuud Efendi, 1545 yılında şeyhülislamlığa yükseltildi ve ölüm edinceye kadar bu görevde kaldı. Ebusuud Efendi Kanuni Sultan Süleyman’a “Kânuni” adını kazandıran kânunların mimarıdır. Özellikle o devirde güçlü olarak ihtiyaç olan ârazi kanunnamesini yazdı, Tımar ve Zeametleri sisteme soktu. II. Selim döneminde verdiği fetvayla Kıbrıs‘ın fethinde kayda değer rol oynadı.

Süleymaniye Camiî’nin esas atma merasimini Ebussuûd Efendi icrâ etmiştir. Ebussuûd Efendi gayet işine düşkün, müderrisliği esnasında derslerini kaçırmayan, müftülüğünde de her gün böylece çok meselede fetvalar veren bir kimsedir. Bir gün sabah namazından ikindiye değin 1413 fetva verdiğini kendisi açıklama etmektedir.

Ebussuud Efendi’nin İskilip ve İstanbul’da yaptırdığı çok sayıda cami, medrese, okul, çeşme gibi dönemi için kayda değer yapı vardır. Kanuni Sultan Süleyman göre takdir edilen Ebussuud Efendi II. Selim zamanında da önemini kaybetmedi. Osmanlı Şeyhülislamları aralarında daha çok verdiği fetvalarla tanınır. Türkçe, Arapça ve Farsça bilgisi çok iyi olan Ebussuûd Efendi, daha ziyade Türkçe şiir ve manzumeler kaleme almıştır. Kendisine manzum olarak sorulan sorulara da manzum cevaplar verdiği, Hafız Divanı’nı zamanının mutaassıplarına karşı müdafaa ettiği bilinmektedir.

Ebussuud Efendi, hocalarından Seyyid Karamânî’nin kızı Zeynep Hanım’la evlenmiş, bu evlilikten üçü kız beşi oğlan sekiz çocuğu olmuştur. Oğullarından Mehmed Çelebi Halep kadılığı yapmış, Mustafa Çelebi ise Anadolu ve Rumeli Kazaskerliği görevlerinde bulunmuştur.

Memleketi İskilip’e babasının türbesi yanına cami, imaret ve mektep; Kırım’ın Kefe şehrinde cami; İnebahtı’da mescid; Şehremini Ereğli mahallesinde sıbyan mektebi; İstanbul’da Macuncu Odabaşı mahallesinde çeşme ve hamam yaptırmıştır.

Ebussuud Efendi, 23 Ağustos 1574 tarihinde İstanbul’da 83 yaşında ölmüştür. Ebussuud Efendi’nin kabri, Eyüp’te kendi yaptırdığı bir okulun bahçesindedir.

Soyu, Rumeli Kazaskerliği’ne dek yükselen küçük oğlu Mustafa Efendi’den devam etmiştir.

2011 yılında başlayan “Muhteşem Asır” dizisinde Ebussuud Efendi karakterini; vefatına dek Tuncel Kurtiz canlandırmıştır.

Kanuni döneminde, Osmanlı yasalarına yaptığı katkılara rağmen Ebussuud Efendi, Anadolu’da Kızılbaş olarak nitelendirilen Türkmen Alevileri için verdiği acımasız fetvalarıyla bilinir. Verdiği fetvalar aralarında:

“Kızılbaşların canları, malları helâldir, onlarla savaşırken ölmek şehitliğin en yücesidir” ve “Kızılbaşların kestiği hayvanın eti mundardır, yenmez” gibi, günümüzde de bilinen fetvaları yer alır.

Eserleri:
Tefsir:
– İrşadü’l-Aklu’s-Selim Mezaye’l-Kitabü’l-Kerim (Arapça tefsir)
– Maâk’dü t-tarrâffi evveli sureti’l-Feth minel-Keşşâf
– Tefsirü sureti’I-Furtan
– Tef sini sureti’I Müminin
– Risale fi bahsi imâni’l-Firavn

Hukuk:
– Fetavayı Ebussuud Efendi
– Kanunname-i Ali Osmani (Fatih devrine adını veren kanun)
– Maruzaat (farklı alanlara yönlendirilmiş fıkhî ve ameli hükümler)
– Arâzî-yi Harâcıyye ve Oşriy-ye Hacında Kanun ve Fetvalar
– Risale fi vakfı’I-men kül ve’n-nufçûd
– Bidâatü’l-kadî li-ihtiyâcihi fil-müstakbel ve’l-mâzî
– Fe-tâvâ Kâtiblerine Tenbih
– el-Fetva’l müteallikti bı-beyânı’I-valftı’I-muteber e lı’l-hasad ve istihlâk) I-galat
– Gamezâtü I-melih fi evveli mebâhisi kasri’l-âmm mine’t-Telvîh
– Sevâkjbii’l-enzâr fi evâılı Menârı’l-envâr
– Hasmü’l-hılâffi’l-mesh ale’l-htfaf
– Risale fi val^fi’I-arazî ve bazı âhkami’l-vakj
– Rishile fi tescili’I-evkaf Risale fi vakfı’t-tâvahîn ale’I-arzı’l-mevkûfe li’l-gayr
– Öşür Hakkında Risale

Dil ve edebiyat:
– Calatüt-ı Ebussuud (Gala-tât-ı Avam)
– el-Kasîdetü’l-mîmiyye
– el-Kasâidü’l-Arabiyye
– Ka-sîde fi nsai’s-Sultân Süleyman
– Münşeat-ı Ebussuud
– Galatat (yanlış kullanılan kelimeler)
– Kaside-i Mimiyye (Arapça şiir)
– Sevâkibü’l-Enzâr fi Evâili’l-Menâr
– Ğamazâtu’l-Melih
– Sevâkibü’l-Enzâr fi Evâili Menâri’l-Envâr fi’l-Usûl

Akaid :
– Risale fi beyanı’I -kaza ve’l-alın yazısı

Tıp:
– Risale li-ecli’ttaûn
– Duânâme-ı Ebussu-ûud (Duaname yalın bir dil ile yazılı dualar ve hadisler)
– Risale fi ediyeti’l-me’sûre
– Risale-i Mergûbe
– Mecmua-ı Deavât