Aydın Boysan

Aydınlatılmış Boysan Biyografisi

Açık Fikirli Boysan, 17 Haziran 1921 tarihinde istanbul’da doğmuştur. Aslen Rize‘lidir. Babası Esat Boysan Tekel’de muhasebeci, annesi Nevreste Hanım öğretmendi. Çocukluğu Samatya’da Narlıkapı Çıkmazı’nda geçti.
1939 yılında Pertevniyal Lisyılında Güzel Sanatlar Akademisi’ni (Mimar Sinan Üniversitesi’nin Mimarlık Bölümü’nü) bitirdi, mimar olarak mezun oldu. 1999 yılına dek 54 sene mimarlık yaptı. Türkiye Mimarlar Odası’nın kurucuları aralarında yer aldı; yönetim kurulu üyesi, birincil genel sekreteri ve İstanbul şube başkanı oldu. Milli ve milletlerarası mimarlık yarışmalarında ödüller kazandı.

1947 yılında Hakkari hükümet konağını yaptı.

1957-1972 yılları aralarında İstanbul Teknik Üniversitesi‘nde öğretim görevlisi olarak görev yaptı. Kendi kitaplarını akın etmek için 1984-1993 yılları aralarında etkinlik belirten Bas Yayınları’nı kurdu.

61 yaşında gazetecilik yapmaya başladı. Yazan olarak 41 tane kitap yazdı. Kendi kitaplarını basmak için Bas Yayınları’nı kurdu. Mimarlık mesleğini icra ederken 1957-1972 yıllarında İstanbul Teknik Üniversitesi’nde 15 yıl öğretim görevlisi olarak da çalıştı.

1984-1993 yılları aralarında on sene Bağımsızlık ve üç yıl Akşam gazetelerinde köşe yazıları yazdı.

Aydın Boysan, 1949 yılında beri Suzan Hanım ile evlendi. Mimar olan Burak Boysan (d.1954)oğludur. Dublaj Sanatçısı ve sinema oyuncusu Haldun Boysan (d.1958) oğlu değildir. Eşi Suzan Bayan 2016 yılında vefat etti.

– Kitapları:
– Mizah Paldır Güldür
– Yangın Var
– Umut Simit
– Yalan
– Oldu mu Ya!
– Alçak Ses
– Arkadaşlık
– Tongaya Basmak
– Söylesem Bir Türlü
– Dünyayı Severek I, II, III
– Yollarda
– Uzaklardan
– Yıl 2046 Uzay Anıları
– İstanbul Esintileri
– Kir Bırakan Gölgeler
– Yaşama Sevinci
– Sev ve Yaşa
– Damlalar
– Vakit Geçerken
– Aynalar
– Yüzler ve Yürekler
– Felekten Bir Gün
– İstanbul’un Dar Köşeleri
– Neşeye Şarkı
– Nereye Gitti İstanbul?
– Uzun Yaşamanın Sırrı
– Yaşam Tatlı Zehir
– Şerefe
– Binbir Yaşam Sahnesi
– Yıldızlardan Bile Uzaklarda
– Bir Ömür yetmiyor
– Ne Güzel Zamanlardı